W elektrotechnice oraz innych w dziedzinach wiedzy bardzo często stosuje się uproszczenia w celu ułatwienia wytłumaczenia różnych zjawisk fizycznych. Elementy obwodów elektrycznych traktowane jako elementy idealne, tzn. nie posiadające parametrów pasożytniczych. Cewkę przyjmuje się jako idealną w przypadku obwodów dla których parametry pasożytnicze cewki są pomijalnie małe lub błąd wynikający z nieuwzględnienia tych parametrów nie wpływa znacząco na wynik końcowy.
W obwodach elektrycznych prądu stałego cewkę traktujemy jako zwarcie. Cewka dla prądu stałego jest zwarciem.
Cewka idealna jest wyimaginowanym modelem elementu, ponieważ nie istnieje taki wśród fizycznych cewek. Chociaż dla pewnych specyficznych warunków cewki mogą być traktowane jako elementy idealne. Podstawową cechą cewki idealnej jest posiadania przez nią tylko indukcyjności L[H], jej rezystancja R[Ω] oraz pojemność C[F] są równe zero.
Cewka rzeczywista posiada co najmniej jeden parametr pasożytniczy, jest nim rezystancja R. Cewka rzeczywista posiada wobec tego indukcyjność L[H] oraz rezystancję R[Ω]. Najprostsza cewka jest pętlą wykonaną z przewodnika, przewodnik posiada niezerową rezystancję. Model cewki rzeczywistej to cewka idealna i rezystor połączone szeregowo. Model rzeczywistej cewki może być bardziej rozbudowany jeżeli rozważy się jej właściwości pod kątem wysokich częstotliwości.
Istnieją dwa podstawowe rodzaje cewek:
• cewka bez rdzenia
• cewka z rdzeniem